Ekspozimi ndaj ngacmimit, diskriminimit dhe dhunës për shkak të orientimit seksual ose identitetit gjinor, mund të shkaktojë dëme të mëdha në mirëqenien e përgjithshme të jetës së një personi, në marrëdhëniet shoqërore dhe në përditshmërinë e personave gej, lezbike dhe biseksualë.

Në vitet e fundit, studime të shumta kanë hulumtuar mbi ndikimin që urrejtja dhe ekspozimi ndaj dhunës, diskriminimi në vendin e punës dhe në shtëpi, si dhe statusi më i ulët socio-ekonomik mund të ketë në jetën e njerëzve LGBTI+.

Po cilat janë efektet e këtyre fenomeneve në shëndetin dhe nivelet e stresit që përjeton një person LGB+?

Hulumtimi i ri i publikuar së fundmi në revistën Health Psychology na jep një pamje më të qartë se si ekspozimi i vazhdueshëm dhe konstant i personave LGB+ ndaj qëndrimeve dhe sjelljeve homofobike ndikon në nivelet e stresit dhe mirëqenien e këtyre personave.

Studimi i ri sugjeron që ky ekspozim, mund të ketë një efekt të mundshëm negativ domino në shëndetin fizik dhe mendor të këtyre personave, duke çuar në probleme të tjera serioze shëndetësore kronike për lezbiket, gejt ose biseksualët.

Stresi i pakicave i referohet ankthit të qëndrueshëm kronik që pakicat ose njerëzit që janë pjesë e grupeve të stigmatizuara përjetojnë nga mikroagresionet, sulmet dhe diskriminimi i të gjitha formave.

---

Realiteti i stresit të pakicave për njerëzit lezbike, gej dhe biseksualë

Autori kryesor i këtij studimi, David M. Huebner, PhD, profesor i asociuar i parandalimit dhe shëndetit të komunitetit në Universitetin George Washington dhe ekipi i tij anketoi 134 amerikanë që identifikoheshin si lezbike, gej ose biseksualë. Duke përfshirë moshat 18 deri në 58 vjeç në studim, pjesëmarrësit u ftuan përmes mediave sociale dhe u rekrutuan në një festival krenarie LGBTI+. Pjesëmarrësit gjithashtu ishin pothuajse të ndarë në mënyrë të barabartë në meshkuj dhe femra.

Pjesëmarrësve u tha se do të ftoheshin në intervistë me një intervistues, i cili do të vlerësonte inteligjencën, pëlqyeshmërinë dhe aftësitë e tyre sociale përmes studimit.

Po si funksionoi studimi në fjalë?

Njërit grup të pjesëmarrësve u tha në një formular që ata plotësuan para intervistës, se personi që do t’i merrte në pyetje, kishte shprehur më parë qëndrime dhe pikëpamje politike kundër të drejtave LGBTI+. Grupit tjetër u tha se intervistuesit e tyre ishin mbështetës së kauzës për të drejta të barabarta për personat LGBTI+.

Pjesëmarrësit e studimit në të vërtetë nuk i panë intervistuesit e tyre t’u bënin drejtpërdrejt pyetje. Ata në vend të intervistës ballë për ballë, morën pyetje të regjistruara që ju thuhej se vinin nga intervistuesi. Kjo ishte për të shmangur mundësinë që pamja e intervistuesit të fuste paragjykimin e vet në studim.

Presioni i gjakut i çdo personi u monitorua gjatë gjithë eksperimentit dhe mostrat e pështymës u mblodhën për të parë nivelet e kortizolit, hormoni shkakëtar i stresit.

Rezultatet treguan se të dy grupet kishin ritëm të lartë të rrahjeve të zemrës dhe presion të shtuar të gjakut gjatë procesit të intervistës. Grupit që iu tha se intervistuesi kishte pikëpamje homofobike ndaj tyre, shfaqte luhatje më të mëdha të rrahjeve të zemrës dhe presionit të gjakut.

Në këtë grup gjithashtu nivelet e kortizolit te pjesëmarrësit ishin më të larta se e zakonshmja, i ndikuar nga frika se ato po intervistoheshin nga një person homofobik dhe jo-mbështetës.

“Pasi po vazhdonte studimi, pata një moment ku mendova se kisha bërë një gabim serioz në krijimin e këtij eksperimenti. Ne i ekspozuam të gjithë pjesëmarrësit në studim ndaj një stresi të konsiderueshëm, “tha studiuesi Huebner për revistën Healthline. “Dhe kështu mendova me vete, se nuk ka asnjë mundësi që manipulimi ynë i vogël, duke prezantuar një prej intervistuesëve si person me qëndrime homofobike, të regjistrohet në matjen e niveleve të stresit të pjesëmarrësve në studim.”

Huebner tha se kushtet ishin të njëjta për të dy grupet, përveç përshkrimit me një fjali të intervistuesit.

Huebner shpjegoi se studimi ka treguar se luhatjet e vazhdueshme në rrahjet e zemrës, presionit të gjakut dhe prodhimi i shtuar i kortizolit tek këta pjesëmarrës, mund të grumbullohet me kalimin e kohës duke rritur mundësinë e sëmundjeve kardiovaskulare, sëmundjeve infektive, madje edhe vdekjes më të hershme te këto persona.

Ekspozimi i vazhdueshëm ndaj këtyre stresantëve, përballjes me persona apo realitete jo-pranuese, i ekspozon personat LGBTI+ ndaj një stresi të vazhdueshëm me pasoja të rënda për mirëqenien e tyre.

Katie Brooks Biello, PhD, profesoreshë e asociuar në departamentet e shkencave të sjelljes dhe epidemiologjisë, njëkohësisht dhe nënkryetare e departamentit të shkencave të sjelljes në Shkollën e Shëndetit Publik të Universitetit Brown, tha për Healthline se kur përgjigjet adaptive ndaj këtij stresi nuk funksionojnë, është e zakonshme që të shfaqen dhe “shenja fizike” të ekspozimit ndaj stresit.

“Për shembull, për shkak se kortizoli vepron si një anti-inflamator, kur nivelet e kortizolit rriten tepër, inflamacioni mund të prek disa organe dhe të ndikojë në sisteme të shumëfishta të organeve, duke rezultuar në lodhje, depresion, dobësim të muskujve dhe kockave, dhimbje, etj.”

Kur shohim rezultatet e këtij studimi, kuptojmë përhapjen dhe efektin e stresit të pakicave te personat lezbike, gej e biseksualë. Anëtarët e tjerë të komunitetit nuk adresohen në studim, siç janë për shembull personat transgjinorë, por efektet e stresit mendohet të jenë në nivele të njëjta, në mos dhe më të mëdha.

Studimi pritet të përsëritet sërish në të ardhmen me një kampion të ri. Studiuesi Huebner deklaroi se do të ishte i interesuar të merrte në konsideratë këto gjetje për studime më specifike në të ardhmen, ndërsa ne vazhdojmë të zbulojmë se sa i dëmshëm dhe me ndikim mund të jetë ky lloj diskriminimi sistematik në shëndetin e përgjithshëm dhe mirëqenien e njerëzve LGBTI+.

Gjatë kësaj periudhe kur kemi më shumë mundësi të flasim për komunitetin LGBTI+ dhe të rrisim vizibilitetin për problematikat e tij, është e rëndësishme të mbajmë në mendje se si stresi i pakicës mund të ndikojë tek individët gej, lezbike e biseksualë, dhe se sa herë më shumë mund të prekë disa nga anëtarët më të ekspozuar nga dhuna e diskriminimi sistematik brenda komunitetit LGBTI+.

FEANTSA, the European Federation of National Organizations Working with the Homeless, published recently the European Framework for Defining Youth Homelessness, to help services and policy makers understand the specific needs young people experiencing homelessness possess.

Streha has been selected as one of the 17 best practices in Europe, which is helping youth overcome homelessness and all social hurdles that come with it.

This practices in this publication build on the work of our European Framework by providing insights to services that meet the diverse needs of young people. 

186 young LGBTI + people who have experienced difficult life situations have been helped by Streha over the past years.

“This framework took an intersectional perspective and highlighted the different profiles that exist within youth homelessness and the challenges that youth can face in exiting homelessness. This guide is a follow-on report which aims to share insights, ideas and practices for how services across Europe can respond to the needs of young people.”, declares the network on their public announcement following the report.

The full report can be accessed by clicking here.

Një nga fushat kryesore ky mbështetet puna e qendrës tonë, është fuqizimi dhe ngritja e vazhdueshme e kapaciteteve të profesionistëve të përkujdesjes shoqërore dhe personave përgjegjës mbi mirëqenien psiko-sociale të personave LGBTI+.

Pjesë e një cikli trajnimesh në qytetet të ndryshme, ditën e sotme specialistët dhe trajnerët tanë u takuan me profesionistë në Gjirokastër, për zhvillimin e sesionit të parë të trajnimit me qëllim rritjen dhe përmirësimin e aftësive të tyre në ofrimin e shërbimeve dhe mbështetjes për personat LGBTI+.

Trajnimi do të zgjasë dy ditë dhe do fokusohet në marrjen e njohurive përmes shkëmbimit të eksperiencave dhe praktikave më të mira të qendrës tonë dhe profesionistëve të fushës.

Trajnimi po zhvillohet falë projektit “Adresimi i diskriminimit ndaj personave LGBTI+ përmes rritjes së aftësive të profesionisteve bazë dhe sfidimit të stereotipeve negative”, i cili mbështetet nga Këshilli i Evropës dhe Bashkimi Evropian.

Megjithëse shoqëria ka bërë shumë hapa para në pranimin dhe rritjen e dukshmërisë për personat LGBTI+, sërish dalja hapur e tyre në punë është ende një hap i vështirë dhe nganjëherë i rrezikshëm për shumë punëtorë që i përkasin këtij komuniteti

Kur bota po rrinte në vend, Takeyla Benton po dilte hapur.

Në Mars të 2020-ës, në Wisconsin, Takeyla Benton, një profesioniste e shërbimeve financiare me bazë në SHBA dhe nënë e dy fëmijëve, sapo kishte lënë punën e saj në një institucion krediti dhe kishte ndërprerë fejesën e saj me një burrë. Pandemia e Covid dhe rregullat parandaluese, i dhanë 39-vjeçares Benton kohë për të pushuar dhe për të reflektuar mbi identitetet që shoqëria projektoi tek ajo dhe nëse ato i përkisnin realisht asaj.

Në imagjinatën e pjesës më të madhe të shoqërisë, të dalësh hapur është një gjest i madh. Një person i çuditshëm që del nga dollapi dhe rehatia e tij, e hidhet direkt në qendër të vëmendjes së personave që e e rrethojnë.

Në realitet, shumë njerëz të vegjël dhe studiues bien dakord që dalja është më shumë një negociatë afatgjatë midis asaj se si e kuptojmë identitetin tonë dhe sesi i paraqesim këto identitete te njerëzit e tjerë.

Gati 6% e të rriturve amerikanë sot identifikohen si LGBTI+, shifra më e madhe e vetë-deklaruar ndonjëherë.  Edhe pse Shqipëria është tepër larg realitetit amerikan, ky shkrim shërben si një pasqyrë e përgjithshme e shoqërive tona, të cilat dhe pse në stade të ndryshme zhvillimi, sërish përballen me të njëjtat sfida, sidomos kur bëhet fjalë për personat LGBTI+: nevojë për pranim dhe dukshmëri.

Sidoqoftë, diskriminimi i vazhdueshëm dhe rrjedhshmëria e përvojave të shumë njerëzve për gjininë dhe seksualitetin, shpesh e bëjnë daljen një proces të vazhdueshëm lundrimi, në hapësira të panjohura, duke na ngritur pyetjen se deri në çfarë shkalle, ne mund të jemi të hapur për të pranuar identitetet tona?

Vendi i punës është një nga vendet më delikate,  ku njerëzit LGBTI+ e konsiderojnë me shumë hezitim daljen hapur ose jo. Megjithëse rajone të shumta të botës, përfshirë Bashkimin Evropian dhe Shqipërinë ndalojnë diskriminimin e punësimit bazuar në gjininë dhe identitetin seksual, paragjykimi i punësimit anti-LGBTI mbetet një fenomen i shtrirë në të gjithë botën.

Në vitin 2019, 21% e të gjithë shtetasve të Bashkimit Evropian që identifikohen si LGBTI+ raportuan se kishin përjetuar diskriminim në vendin e punës. Mes njerëzve transgjinorë konkretisht, kjo normë u rrit në 36%.

Në SHBA nga ana tjetër 36% e të gjithë personave LGBTI+ raportuan diskriminim në vendin e punës, dhe 46% raportuan se ishin të padeklaruar si LGBTI në punë. Në Kinë, ndërkohë, vetëm 5% e punonjësve LGBTI+ raportuan se ishin plotësisht të hapur për identitetin e tyre në punë.

Benton, e gjeti guximin të braktiste vendin e saj të punës, për ti dhënë vetes mundësi të dilte hapur në vendin e saj të ardhshëm. Sipas saj: “Mikroagresionet seksiste, raciste dhe anti-LGBTI+ ishin një prani e vazhdueshme në punët e mëparshme. Nuk kishte si të dilja duke punuar në atë jetë të mëparshme.”

Kjo panoramë na tregon gjerësisht se si kushtet sociale të një vendi dhe dukshmëria e përgjithshme mbi LGBTI+ ndikon në krijimin e mjediseve të sigurta në punë dhe ambjente të tjera sociale, që do të lehtësonin procesin e vetë-pranimit dhe daljes hapur të individëve LGBTI+.

Shumica e njerëzve LGBTI+ lundrojnë në një rrugë të ngjashme delikate rreth zbulimit, njësoj si dhe Benton. Për ata që mund të “hiqen” si heteroseksualë, apo cis-gjinorë, dalja hapur shpesh mund të nënkuptojë zgjedhjen midis pagimit të një çmimi psikologjik për sigurinë relative të padukshmërisë dhe pagimit të një çmimi të mundshëm social dhe ekonomik për të qenë i hapur për identitetin mes kolegësh dhe punëdhënësish.

Për të tjerët, veçanërisht ata që nuk janë në përputhje me gjininë, të qenit i mbyllur në punë nuk është një opsion. Kjo mund të ketë efekte të konsiderueshme të dëmshme: njerëzit që perceptohet se bien jashtë normave konvencionale gjinore janë në rrezik më të lartë të ngacmimit dhe diskriminimit në vendin e punës që prishin karrierën. Në Shqipëri kjo vihet re dhe te komuniteti transgjinor, i cili dukshëm është nga më të margjinalizuarit dhe vetë LGBTI+, me shifra punësimi thuajse zero.

Por në një aspekt më pozitiv, në të njëjtën kohë, dalja hapur në punë mund të ketë përfitime të mëdha. Personat LGBTI+ që janë më të hapur për përvojën e tyre dhe të identitetit, kanë rritur mirëqenien fizike dhe emocionale. Dhe, për njerëzit trans, pohimi gjinor mund të jetë jetëshpëtues.

Në vendin e punës, hulumtimet kanë zbuluar se vërtetësia e rritur rreth orientimit seksual zvogëlon stresin psikologjik. Megjithatë, këto përfitime varen nga të paturit e një mjedisi profesional mbështetës, pasi që dikush të perceptohet si LGBTI+ nga të tjerët, gjithashtu mund të rrisë rrezikun e punëtorëve për të përjetuar paragjykim.

Përkundër hapave masivë të ndërmarra në rritjen e dukshmërisë globale të personave LGBTI+ përgjatë dekadave të fundit, ka ende relativisht pak kërkime mbi orientimin seksual dhe diskriminimin e identitetit gjinor në punë.

Diskriminimi sistematik mund të çoj në “largimin e trurit” të njerëzve LGBTI+ nga fusha të veçanta. Studiuesit vlerësojnë se industritë aktuale të shkencave, teknologjisë, inxhinierisë dhe matematikës, kanë humbur rreth 120,000 kandidatë potencialë për shkak të efekteve kumulative të paragjykimit anti-LGBTI+. Një situatë e ngjashme parashihet dhe në industri të tjera të rëndësishme.

Midis pasigurish dhe sfidash të shumta, ajo që dimë me siguri tregon se punëtorët LGBTI+ ende paguajnë një çmim të rëndë për sfidimin e normave gjinore dhe seksuale në mjediset e tyre të punës.

Përshtatur nga: The risks of coming out at work – BBC Worklife

Erica Woodland së pari shfaqi hapur identitetin e tij queer në shkollën e mesme. Në vitet e fundit, Erica doli hapur si transgjinor dhe prezantoi familjen e saj me përemrat e saj të rinj: Ai/Atij.

Pavarësisht nëse arrijmë të kuptojmë seksualitetin tonë personalisht, me familjen tonë ose me komunitetin tonë më të gjerë, dalja hapur është një proces i gjatë dhe i komplikuar, tha Woodland, i cili momentalisht punon si psikolog klinik dhe është njëkohësisht themelues i Rrjetit Nacional të personave Queer dhe Trans në SHBA.

Pas gjeneratave të shumta, dhe përparimit në njohjen e komunitetit LGBTI, të shënuar nga ngjarje të tilla si revoltat e Stonewall 51 vjet më parë dhe së fundmi vendimi i Gjykatës së Lartë të SHBA për barazinë e martesës në 2015, dalja hapur tashmë, është më e pranuar se sa ishte më parë.

“Dalja nuk është vetëm një moment. Unë e përjetoj këtë në daljen time, e cila është akoma në zhvillim,” tha Woodland, i cili përdor përemrat e gjinisë mashkullore.

Dalja hapur ose Coming Out, është më e vështirë gjatë një pandemie

“Pandemia do të thotë të jem shumë nga vetja dhe të mendoj për atë që dua si person,” tha Mya Ratcliff, një artist i pavarur me qendër në Atlanta, i cili doli hapur si paneksual pak para se të mbushte 18 vjeç.

Ajo ishte zhvendosur në qytet duke shpresuar të kalonte shumë kohë në koncerte dhe festa, por pandemia e ka bërë qëndrimin në një komunitet të ngushtë me njerëzit LGBTI pak më të ndërlikuar.

“Unë nuk kam qenë në gjendje të shkoj në shumë vende gjatë pandemisë.”, tha ajo.

Dhe ajo shprehet se tanimë angazhohet kryesisht përmes artit queer, duke u marrë kryesisht me pikturë dhe punë në argjilë.

“Unë përfshij shumë gra në artin tim, sepse gratë janë të bukura,” -tha ajo.

Përqafimi i plotë i identitetit të tyre, ka qenë një çështje komplekse dhe e ndërlikuar për të gjithë të rinjtë LGBTI në Shtetet e Bashkuara.

Më shumë se 40% e të rinjve LGBTI raportuan se pandemia Covid-19 kishte ndikuar në aftësinë e tyre për të shprehur hapur identitetin e tyre LGBTI, sipas një sondazhi të publikuar javën e kaluar nga Morning Consult në emër të Projektit Trevor, një organizatë me një linjë telefonike 24/7 për të rinjtë LGBTI në gjendje të rëndë të shëndetit mendor.

Një e treta tha se nuk ishin në gjendje të shpreheshin hapur në shtëpi

Sondazhi gjithashtu zbuloi se gati një e treta e të rinjve transgjinorë dhe jo binarë raportuan se nuk ndiheshin të sigurtë në situatën e tyre të jetesës që nga fillimi i pandemisë.

Ky sondazh gjithashtu theksoi ndikimin negativ në mirëqenien nga raportet e lajmeve të dhunës ndaj njerëzve të me ngjyrë, veçanërisht të ashpër në mesin e të rinjve të zi LGBTI, 78% e të cilëve raportuan se lajmet kishin një ndikim negativ te ta.

“Ky vit ka qenë i vështirë për të gjithë, por ka qenë veçanërisht sfidues për të rinjtë LGBTI, dhe veçanërisht të rinjtë LGBTI  me ngjyrë, të cilët e kanë gjetur veten në kryqëzimin e tragjedive të shumta në rritje,” tha Amit Paley, CEO dhe drejtori ekzekutiv i projektit The Trevor.

Organizata njoftoi se thirrjet në linjën e saj të mbështetjes së krizës janë dyfishuar që nga fillimi i pandemisë.

Grupi gjithashtu ofron një mori burimesh, duke përfshirë një manual për të bërë coming out, për të ndihmuar mbështetjen e të rinjve gjatë pandemisë dhe gjatë gjithë jetës së tyre.

Më shumë të rinj kishin bërë coming out

Pak më shumë se 2 milion të rinj amerikanë të moshave 13-17 vjeç identifikohen si LGBTI, ose rreth 9.5% e popullsisë së të rinjve në SHBA., sipas të dhënave të lëshuara në shtator nga Instituti Williams, një institucion mendimi në Shkollën e Drejtësisë të UCLA, i përqendruar në ligjin LGBTI dhe politikat publike.

Përqindja e të rinjve që identifikohen si LGBTI është më shumë se dyfishi i numrit të personave LGBTI në grupmosha të tjera. Për shembull, në mesin e të rriturve amerikanë, vetëm 4.5% e tyre identifikohen si pjesë e komunitetit LGBT.

Por të qenit i hapur mund të vijë edhe me një kosto. Popullsia e përgjithshme LGBT ka gati katër herë më shumë gjasa sesa njerëzit jo-LGBT të përjetojnë dhunë, sipas një studimi nga studiuesit e Institutit Williams.

Ky studim tregoi se personat LGBTI kishin predispozita më të larta të ktheheshin në viktima të krimit të rëndë, në pothuajse çdo lloj krimi të dhunshëm, përveç grabitjes.

Më pak dalje hapur nën Covid-19

Pra, dalja si LGBTI mund të jetë veçanërisht e rrezikshme për njerëzit me ngjyrë, të cilët tashmë mund të ndihen të rrezikuar në jetën e tyre të përditshme. Dhe pandemia e koronavirusit shton një shtresë tjetër mbi të.

Gjatë pandemisë, shumë njerëz që kishin gjetur më parë një komunitet të sigurtë dhe mbështetës, mund të jetë dashur të shkojnë në shtëpitë e tyre jo pranuese ose në situata jetese që janë më pak të favorshme.

Në komunitetin LGBTI, “familja e zgjedhur” e dikujt mund të luajë një rol më të rëndësishëm në jetën e tij, sesa familja biologjike. Të jesh i ndarë nga ajo familje e zgjedhur gjatë krizës së shëndetit publik mund të shkaktojë emocione që ndihen “intensive dhe të pakontrollueshme”, sipas Projektit Trevor.

Kjo mund të jetë ndjenja e mërzisë dhe shqetësimit që mund të çojë në abuzim të substancave ose përfshirje në sjellje të rrezikshme për të lehtësuar ato ndjenja.

“Njerëzit janë strehuar në vend dhe disa prej atyre mjediseve janë jashtëzakonisht toksike,” tha Woodland. “Mund të jetë me njerëz që nuk janë mbështetës dhe kjo sjell një dëm emocionalisht dhe shpirtërisht tepër të madh. Pandemia po përkeqëson situata, me te cilat ka vite që po punohej.”

Për shembull, klubet homoseksuale, një gur themeli i gjatë për të eksploruar identitetin seksual në zhvillim e sipër, mund të mos jenë më një mundësi argëtimi dhe vend njohjesh, duke pasur parasysh rrezikun e infektimit prej Covid-19.

Burimi: CNN

Sipas një studimi, të rinjtë LGBT + kanë tre herë më shumë gjasa vetë-dëmtuese dhe dy herë më shumë të ngjarë të mendojnë për vetëvrasje, sesa individët jo-LGBT.

Kërkimi në fjalë u krye nga Just Like Us, një organizatë bamirëse e të rinjve LGBT +, e cila anketoi 2,934 nxënës të moshës 11-18 vjeç, përfshirë 1,140 nxënës që identifikohen si LGBT +, midis dhjetorit 2020 dhe janarit 2021.

Studimi zbuloi se 68% e të rinjve LGBT + kishin përjetuar mendime vetëvrasëse, krahasuar me 29% të të rinjve që nuk ishin LGBT +.  

Të rejat lesbike (74%) dhe të rinjtë transgjinorë (77%) kishin më shumë gjasa të kishin përjetuar mendime dhe ndjenja vetëvrasëse, sesa pjesa tjetër e komunitetit.

Gati një e treta e të rinjve LGBT + ishin vetë-dëmtuar, krahasuar me 9% të të rinjve jo-LGBT+.  Nga të rinjtë me ngjyrë LGBT+, të anketuar, 89% deklaruan kishin përjetuar mendime dhe ndjenja vetëvrasëse, krahasuar me 67% të të rinjve të bardhë LGBT+.

 Të dhënat e mësipërme janë pjesë e një raporti më të gjerë mbi arsimin gjithëpërfshirës dhe përvojat e të rinjve LGBT+, që do të publikohen nga Just Like Us në muajin tjetër.

Dominic Arnall, shefi ekzekutiv i kësaj organizate tha: “Të rinjtë LGBT + janë përballur me më shumë tension në shtëpi sesa bashkëmoshatarët e tyre, ata raportojnë se ndihen ndjeshëm më pak të sigurtë në shkollë. dhe ata janë shkëputur nga rrjetet e tyre të zakonshme të mbështetjes .  Fatkeqësisht nuk është për t’u habitur që kjo ka çuar në një shëndet mendor dhe mirëqenie më të dobët të tyre.”

“Të rinjtë LGBT+ duhet të dëgjojnë nga familjet dhe shkollat ​​e tyre se nuk ka asgjë të keqe me atë që janë dhe se dhe ata mund të kenë një të ardhme të ndritur para tyre.”

Bllokimet e koronavirusit kanë provokuar një krizë të shëndetit mendor në mesin e komunitetit LGBTQ+.  

Në gusht, një studim britanik mbi përvojat e njerëzve LGBTQ+ gjatë pandemisë, i kryer nga University College London (UCL) dhe Universiteti i Sussex, zbuloi se 69% e të anketuarve vuanin simptoma depresive, duke u rritur në 90% midis personave që kishin përjetuar homofobi ose transfobi.

 Jonny Winbow, 21 vjeç, nga Mançesteri, i cili identifikohet si biseksual, tha se ndërsa ai nuk do të “linte fajin tek dera e shkollës”, ai beson se shkolla e tij ishte “shpërfillëse” ndaj gjuhës homofobike.

Ai tha: “Rasti im u trajtua në të njëjtin nivel, si një sharje, por ata nuk po adresonin shkakun pse ai fëmijë po etiketohet si homoseksual në veçanti.”

Fondacioni LGBT, linja e ndihmës e të cilit mori 25% më shumë thirrje rreth mendimeve vetëvrasëse gjatë bllokimit vitin e kaluar, tha se kërkesa për mbështetje kishte vazhduar të rritet, megjithë lehtësimet e kufizimeve të pandemisë.

Laurence Webb, zëvendësdrejtori i Fondacionit LGBT deklaron se: “Mirëqenia dhe siguria e të rinjve është thelbësore dhe ne jemi thellësisht të shqetësuar nga këto gjetje.

“Çdo i ri duhet të ndiejë se ka të drejtë të ekzistojë, të dojë dhe të dashurohet. Ky hulumtim demonstron nevojën urgjente që të gjitha shkollat ​​të japin një arsim gjithëpërfshirës. Marrëdhëniet përfshirëse LGBT dhe edukimi seksual janë thelbësore për t’u siguruar që studentët të ndjehen të mbrojtur dhe të mbështetur. “

Jayne Ozanne, një ish-anëtar i panelit këshillues LGBT të qeverisë, deklaron: “Këto rezultate tregojnë realitetin e tmerrshëm të jetës për kaq shumë njerëz LGBT+, veçanërisht personat e rinj dhe ato me ngjyrë LGBT+.  Fatkeqësisht, kaq shumë e gjejnë veten duke jetuar në një mjedis gjithnjë e më armiqësor, i cili shpesh ushqehet tragjikisht nga fondamentalizmi fetar, duke i lënë ata të ndihen të huaj dhe të refuzuar nga miqtë e tyre të ngushtë dhe anëtarët e familjes.”

 ”Streha” Center is implementing the project ‘’Improving services for LGBTI+ youth in Albania during COVID-19’’, thanks to the support provided by Iris Network

In the framework of this project 13 staff members of ‘’Streha’’  were part of a two days training focused on increasing their self-care and be able to keep professional boundaries as a result of the training received.

Staff reported that the training:

• Raised the capacities to maintain a high level of ethical and professional standards during their everyday work.
• Contributed in improving residential services by helping the staff managing stress effectively during Covid-19 pandemic and contributed in improving their psychological wellbeing.
• The training contributed in improving communication among employees in a residential environment.
• Assisted the staff in creating healthy boundaries with beneficiaries and between them.

#IRISNETWORK

• 

• 

Pozicioni: Menaxher rasti

Projekti: “Mbrojtja dhe Fuqizimi i të Rinjve LGBTI+ në Bashkinë e Tiranës gjatë Situatës së Pandemisë Covid-19”. 

 “Streha” është qendra e parë rezidenciale në Shqipëri që i vjen në ndihmë komunitetit LGBTI+  përmes shërbimit konkret tranzitor për të gjithë të rinjtë LGBTI+, 18-29 vjeç, që hasin dhunë, diskriminim dhe nevojë për strehim për shkak të orientimit të tyre seksual apo identitetit gjinor. “Streha” ofron edhe shërbime  për fuqizimin dhe integrimin e individëve LGBTI+.

Qendra Streha në kuadër të projektit  “Mbrojtja dhe fuqizimi i të rinjve LGBTI+ në Bashkinë e Tiranës gjatë situatës së pandemisë Covid-19”, kërkon të punësojë një menaxher/e rastesh nëpërmjet një kontrate konsulence.

Informacion për projektin

Projekti “Mbrojtja dhe fuqizimi i të rinjve LGBTI+ në Bashkinë e Tiranës gjatë situatës së pandemisë Covid-19” synon përmirësimin e situatës së anëtarëve të komunitetit LGBTI nëpërmjet përfitimit të shërbimeve mbrojtëse dhe ofrimit të kurseve profesionale.

Rezultatet e pritshme te këtij projekti janë:

-Të paktën 40 persona vulnerabël të komunitetit LGBTI+ përmirësojnë situatën e tyre nëpërmjet përfitimit të shërbimeve mbrojtëse të Strehës

-Të paktën 20 të rinj vulnerabël nga komuniteti LGBTI fuqizohen duke përfunduar kurse profesionale dhe duke u integruar në tregun e punës.

Të interesuarit të dërgojnë:

– CV

Aplikimet pranohen deri më: 11 prill 2021,  në adresën:  info@strehacenter.org.

Për të shkarkuar termat e referencës:

Projekti: “Mbrojtja dhe Fuqizimi i të Rinjve LGBTI+ në Bashkinë e Tiranës gjatë Situatës së Pandemisë Covid-19”. 

Informacion mbi projektin dhe qëllimin e shërbimit

Në kuadër të projektit “Mbrojtja dhe Fuqizimi i të Rinjve LGBTI+ në Bashkinë e Tiranës gjatë Situatës së Pandemisë Covid-19’’, mbështetur nga Bashkia e Tiranës dhe zbatuar nga Qendra “Streha”, kërkohet një ekspert në pozicionin e menaxherit të mediave sociale.

Objektivat e Projektit:

Objektivat specifikë të projektit janë:

1. Mbrojtja e personave më vulnerabël të komunitetit LGBTI+ nëpërmjet plotësimit të nevojave për strehim të sigurt, nevojave ushqimore dhe atyre mjekësore.
2. Fuqizimi i personave më vulnerabël të komunitetit LGBTI+ nëpërmjet rritjes së aftësive jetësore, ofrimit të kurseve profesionale dhe ndërmjetësimit në tregun e punës.

Aplikimi:

Kandidatët e interesuar duhet të paraqesin: a) letër interesi b) CV në gjuhën Shqipe  

Afati i dorëzimit të aplikimit është data 11 prill 2021, në adresën info@strehacenter.org

Termat e plota të referencës, mund ti shkarkoni në lidhjen në vijim: